Prostota w harmonii

Pojęcie piękna rozpatrywać można na wiele różnych sposobów, posługując się niezliczoną ilością podejść pochodzących z wielu dziedzin teoretycznych. Należą do nich: filozofia, historia i krytyka sztuki, antropologia, a nawet socjologia i psychologia.

W dzisiejszych czasach, przy współczesnym trybie życia bardzo rzadko zastanawiamy się czym właściwie jest piękno. W starożytnej Grecji na przykład stanowiło coś zdecydowanie bardziej szerokiego niż w czasach późniejszych.

Powiązane było bowiem z takimi wartościami jak dobro, moralność czy rozum. Było utożsamiane z pojęciem doskonałości w proporcjach, harmonijności układu oraz idealnej struktury.

Model ten przyjęli pitagorejczycy, którzy starali się udowodnić, iż tak pojęte piękno stanowi cechę obiektywną. Jak można wywnioskować – to, co było piękne musiało odznaczać się prostotą, klarownością i przejrzystością.

Dodatkowo, pięknym było to, co dało się zobaczyć i co mogło się spodobać. Musiało oddziaływać więc na zmysły swym wdziękiem, kolorem, precyzją wykonania czy też harmonijnością struktury.